"Bo olmadığıma eminim. Onun yüzü tertemizdi. Gözleri parlar, yüzü daima gülerdi. Oysa b-ben... BEN!" diye yükselir istemsizce. "Benim yüzüm gülmüyor... Royal Rumble 2024 benim için büyük bir fırsattı. Eğer b-ben... Bo olsaydım, bu fırsatı kaçırmış olmama rağmen inancım beni mutlu ederdi... Peki ya... A-Amca? Amca olabilir mi?"
"H-hayır, hayır! Bu olmamalı. Ben amca olamam. O... KÖTÜ! Aman Allahı'm! Aman Allah'ım! Bu doğru olamaz! Ben- ben kötü olamam! Ama... a-ama aklımdakileri, kafamdakileri nasıl açıklayabilirim: Duyduğum bu tariflenemez öfkeyi?.. Belki de doğru ne onu düşünmeliyim. Evet, evet! Peki doğru olan ne? Buna kim karar veriyor? Doğru hepimiz için aynı olamaz çünkü o zaman yanlışı gösteremezdim. Ama amcanın Voodoo bebekleri... Onlar kesinlikle yanlış! O-onlar çok korkunç ve kötü... Bu düşünce beni ürküttüğüne göre ben amca da değilim." dedi ve büyük bir rahatlama ile söyledi: "Allah'ım sana şükürler olsun!"
Zavallı Taylor'ın kendi kendine telkinleri onu ilk başta rahatlatsa yine bir ürperti, benliğini harekete geçirdi.
"Bo değilim. Amca değilim. Ancak aynaya baktığımda gördüğüm yüzün bana ait olmadığını biliyorum. B-bu his... Beni karanlığa sürüklüyor. Taylor'ın acıları... Senelerdir sebebini öğrenemediği bir hezeyanı yaşadı. Peki neden şimdi bunları hissediyorum? Neden?.." İç çeker, huzur bulma umuduyla. Ancak aradığı huzur, onun elinde olmadığını fark eder. "Keşke Windham gibi olsaydım. Hayatta ne istediğini onun kadar iyi bilen birisini görmedim. Hala istediği şeyi yapıyor. Ben ise... Ben ise daha kim olduğumu bilmiyorum. Ancak bildiğim bir şey var... B-ben... Kötü... DEĞİLİM!" diye haykırır ve haykırışı histerik bir kahkahaya bırakır yerini.
Taylor'ın kahkahalarının şiddeti arttıkça görüntüye renk gelmeye devam eder. Önce monitörlerin başında çeşitli görüntüleri inceleyen bir insan silüeti gözükür. Aynı silüet, ışıklarla dolu bir sahnede tekrar belirir. "Bu, benim için yeni bir şey olmalı. Kim olduğunu bilmiyorum ama ne olmadığını biliyorum."
